Eekhoorntjes.

Nog net voor nieuwjaar gereed gekomen, mijn eekhoorntjes schilderij. Een schilderij van hout. Twee gefiguurzaagde eekhoorntjes, een paar takken uit de wilgenboom, een blauw gespoten achtergrond en een schilderijlijstje. Hoe kun je het bedenken !
Dat kan ik ook niet zelf, de meeste ideeën komen uit de site Pinterest. Een onuitputtelijke voorraad voorbeelden.

Medaille.

Al zoekend naar onderwerpen voor mijn figuurzaagmanie zag ik een foto van de zoon van een trotse facebook vriendin. Hij was gekozen tot beste speler van een voetbaltoernooi. Dat is natuurlijk niet niks! Toen dacht ik "dat verdient een medaille," of zoiets.

Zodoende kwam ik tot het kunststukje dat te zien is op bijgaande foto's. Ik heb het opgestuurd naar de rechthebbende en ik hoorde dat hij het wel vet vond. Ik beschouw dat als een compliment.

Katje.

Alweer een product van de figuurzaagmachine welke echt wel prima functioneert. Het is even wennen en proberen hoe het gaat. Maar dan gaat het ook van dik hout zaagt men planken!
Nou ja, dik hout? Maximaal 4 centimeter dik.

Wat moet ik er verder van zeggen? Het is duidelijk een katachtig figuurtje. Eigenlijk een simpele vorm die in een handomdraai gemaakt is.
Zo wordt mijn kunstcollectie steeds groter. Het wordt tijd voor een veiling.

Honingzuigerachtige vogel.

De eerste resultaten van de splinternieuwe figuurzaagmachine hebben het licht gezien.
Ik heb gekozen voor een vogelachtig figuur welke niet al te moeilijk uit te zagen was. Voorbeelden genoeg te vinden op diverse sites. 

Persoonlijk vind ik het resultaat niet al te slecht, vandaar deze plaatjes op mijn blog.
Kijk zelf maar.

Het eerste begin van dit project. Het is altijd weer spannend
wat het resultaat zal zijn.

De nog ongeverfde fase met een blauwgespoten achtergrond.
Hoe nu verder?

Het is bijna niet te zien, maar hier is de goudverfspuitbus
overheen gegaan om te zien hoe dat er uit ziet.
Niet slecht, maar een beetje meer kleur is misschien mooier.

Het eindresultaat waarbij alles met behulp van mijn olieverfdoos
een passend kleurtje gekregen heeft.
Nog een haakje er aan en het kan aan de muur hangen.

Golden girl.

Het was weer eens niet makkelijk, deze keer. Het werkstuk knapte onder mijn handen kapot. Stoppen of lijmen, dat was toen de kwestie.
Nu geef ik soms niet zo snel iets op, dus het werd lijmen. Op hoop van zegen. En werkelijk, dat lukte ook nog wel zo'n beetje.

Dat had wel tot gevolg dat ik deze dame niet ongeverfd kon laten, want dan zou je de lijmplekken te goed blijven zien. Dus heb ik een spuitbusje verf gekocht en het beeldje, toen het zover klaar was, goudkleurig gespoten.
Vandaar de naam: Golden Girl. Orgineel nietwaar?

Boekwerkje.

Deze elektronische computerwereld van bitjes en bytjes is natuurlijk mooi en aardig. Maar als je er echt bij wilt horen dan moet je toch een gewoon ouderwets papieren boekje gemaakt hebben. Dat kan van alles zijn: een stripboek of een plaatjesboek. Dat maakt niet uit.

En omdat ik er natuurlijk echt bij wil horen heb ik me daar tijdens de laatste koude en regenachtige dagen aan gewijd. Ik heb alle plaatjes en verhaaltjes van mijn beeldenblog op een rijtje gezet, uitgeprint en in een ringband opgesloten. Dat levert toch nog een boekje op van ruim 60 pagina's met 59 verschillende beeldjes.
Dat is toch al een echt oeuvre, zou ik zo zeggen.

Zo zijn mijn kunstuitingen nog beter bewaard voor het nageslacht. Niet dat dit belangrijk is, maar je doet wel eens wat.
En het ziet er leuk uit. Ook al zal het misschien niet in aanmerking komen voor een litteratuurprijs.

Mick Mouse.

Het is al weer een poosje geleden dat mijn vorige beeldje gereed is gekomen. Dat was die geit die een mooi plekje heeft gevonden op een vensterbank aan de Haartsestraat in Aalten.

Maar inmiddels is Micky Mouse uit het niets te voorschijn gekomen.
Dat moest natuurlijk wel een keer gebeuren omdat het beeldje van zijn vriend Goofy daar al een poos op stond te wachten. Nu zijn ze bij elkaar en allebei tevreden.
En ik ook.

Nog een geit.

Ik vond in een vergeten hoekje nog een blokje tropisch hardhout welke mij zeer geschikt leek om nog maar weer eens een soortement van geit van te maken.

Het makkelijke van dit beeldje is dat ik het meeste werk kan laten doen door de lintzaag, waardoor er minder hakwerk is. Hierdoor ontstond er een beeldje van zo'n 40 centimeter groot.

Na goed schuren, lakken en in de bijenwas zetten, komt er een mooie bruine kleur te voorschijn.
Heel aardig gelukt, al zeg ik het zelf.

Grote geit en kleine geit.

"Ik heb het nog nooit eerder gedaan dus ik denk wel dat ik het kan". Dat zei vroeger een Zweeds meisje met een rare naam op de televisie. Zo denk ik er ongeveer ook over, vooral als ik het al wel eens eerder gedaan heb.

Als ik één geit kan maken moet ik er toch ook een tweede kunnen maken?
Als ik een kleine geit kan maken moet ik toch ook een grotere geit kunnen maken?
Zo is het leven altijd vol vragen en het antwoord krijg je alleen door aan de slag te gaan.

Maar het resultaat mag er weer zijn, vind ik zelf heel onbescheiden.

Berggeit (of zoiets).

Wat zal ik deze keer weer eens gaan maken? Nog maar eens vogel of toch maar weer een stripfiguur? Of deze keer maar eens wat anders? Dat is elke keer maar weer de vraag, waar gelukkig ook altijd wel weer een antwoord op komt.

Dat blijkt bijvoorbeeld dit beeldige beeldje dat ik deze dagen weer geschapen heb uit het niets.
Want zo gaat dat met dit soort dingen, eerst heb je een blokje brandhout, je beitelt er wat aan en een poosje later heb je iets dat ergens op lijkt.
Hoe het er dan op een foto uit ziet blijkt afhankelijk te zijn van de achtergrond en dus van de belichting.

Is het niet geweldig?

Hop hop hop.

Ja, zo klinkt een hop ongeveer als hij weer eens in volle vaart langs vliegt. Hij roept zijn naam of hij is genaamd naar zijn roep, dat weet ik verder niet.
Maar het is wel een mooie vogel met een prachtige kuif, die het waard is om na te maken. En dat is min of meer gelukt.

Kijk maar naar de foto's.

Dit is het begin, een stuk hout waaraan nog geen model te zien valt.
En toch zit er al in wat ik voor ogen heb!
Verbeelding is alles!

Goofy

In het kader van het project stripfiguren maken was nu de grote held Goofy aan de beurt.

Deze keer is het weer een half beeld dat tegen de wand moet worden geplaatst. Waarom? Nou, het stukje hout was niet dik genoeg voor een heel beeld.

Goofy die staat te kijken naar Astrix en Obelix.
In het werkelijke leven zou dat niet kunnen omdat ze
echt in verschillende werelden leven.
Maar hier kan zoiets prima.

Goofy in uitvoering.

Reiger met jong.

Aftekenen, zagen en hakken, 

vijlen, schuren en lakken,

zo is het werk niet al te zwaar 

en heb ik toch weer mooi een beeldje klaar.

Dat er nog vele mogen volgen.