David.

David was een herdersjongen die heel lang geleden leefde in een land ver hier vandaan.
Op een dag ging hij voor zijn moeder eten brengen aan zijn broers die dienst deden in het leger van de koning. Het was blijkbaar een heel arme koning die niet zelf voor zijn soldaten kon zorgen.
Dat leger maakte zich op om te gaan vechten tegen de Filistijnen, een vervelend buurvolk waar die koning vaker ruzie met maakte.

Maar die koning was ook een beetje bang, want die Filistijnen hadden een heel grote Goliath die de koning mores wou leren.
David niet, die was niet bang. Toen hij zag wat er gebeurde zei hij tegen zijn koning dat hij het wel even zou fiksen. Hij trok zijn kleren uit, ik denk dat hij het warm had, pakte zijn slinger en smeet die reus een steen voor zijn dikke kop.
De reus zeeg dodelijk getroffen ter aarde en toen hij eenmaal lag hakte David hem de kop af. Oorlog gewonnen, einde verhaal.

Nou die David, die grote held, heb ik uitgebeeld in kersenhout. Hout met een prachtige tekening van de jaarringen. Dat komt vooral te voorschijn nadat het beeld geolied is.

Mocht het beeld jullie bekend voorkomen, een of andere Italiaan, ene Michelangelo, heeft ooit ook al een poging gedaan om dat beeld te maken.

De mondharmonicaspeler.

Er is een mondharmonica speler ontstaan. Nee, niet vanzelf, ik heb er heel wat uurtjes voor op een stuk hout moeten inhakken.
Het kost wat moeite maar dan heb je ook wel weer wat.

Het idee ontstond toen we deze zomer met z'n vieren naar Emmerich am Rhein zijn gefietst. Daar aan de rijnkade staan enkele bronzen beelden. Nee, ik weet niet wie de kunstenaar is.

Eén daarvan heb ik dus nu in het klein nagemaakt van een stuk kersenhout.