Poedel.

Dit beeldje is gemaakt op verzoek van (alweer) zwager Wim.
Het is een aandenken aan een helaas overleden hondje van Marietje.

Deze poedel is gemaakt van een stuk acacia hout. Het was de eerste keer dat ik
acacia, ofwel robinia gebruikt heb voor een beeldje.
Het is erg hard, maar laat zich goed bewerken en splintert niet. Vooral dat laatste is belangrijk bij beeldjes met veel uitsteeksels, zoals bv de staart en poten.
Ik was voor dit beeldje begonnen met een stuk cederhout, maar daar splinterden al snel stukjes van af zodat ik overnieuw kon beginnen.

Na het licht oliën van het beeldje kreeg het een diep bruine kleur.

Les Amies

Er is weer een nieuw beeldje klaar. Het heeft even geduurd, want de boog kan
natuurlijk niet altijd gespannen zijn. Ook een kunstenaar heeft zijn rust nodig.


Deze keer had Diny een plaatje gezien van een beeldje en dat vond ze zo mooi dat ze mij opdracht gaf om er ook zo één te maken. En dat heb ik gedaan, gratis en voor niks.
Van zwager Wim Anneveldt kreeg ik laatst een paar geschikte, mooie, oude en droge stukken hout.

Ik heb voor dit beeldje eikenhout gekozen, mooi om te bewerken en ook mooi na de afwerking.

Venus van Milo.

Deze keer heb ik een beeldje gemaakt naar het voorbeeld van een oud marmeren Grieks beeld. Mijn beeld is echter niet van marmer maar van kersenhout. Daar heb ik meer van liggen dan van het marmer.
Ook heb ik het arme wicht haar beide armen weer terug gegeven.

Dus het is een erg vrije vertaling van het origineel.
Helaas kwam ik er al hakkend achter dat het stuk hout een akelige noest verborgen hield. Ik kon kiezen, het blok hout weggooien of toch maar verder hakken. Ik heb dus gekozen om het toch maar af te maken, ook al is het nu dus verre van volmaakt. Maar wie is dat wel?

Het blijkt dat het eerder gemaakte beeldje David het erg goed kan vinden met de nieuwe Venus.

Venus volgens wikipedia.

De Venus van Milo of Aphrodite van Melos is een wereldberoemd Grieks marmeren beeldhouwwerk. Het beeld werd vermoedelijk vervaardigd rond 130 v.Chr. en men denkt dat Alexandros van Antiochia de beeldhouwer was. De beeldhouwer gebruikte het in de oudheid beroemde witte marmer van Paros. Het beeld werd in 1820 door een boer in een veld gevonden op het Egeïsche eiland Melos (Ital.:Milo) in de Cycladen. Het beeld kan tegenwoordig bezichtigd worden in het Louvre in Parijs. De Venus van Milo wordt beschouwd als een symbool van eeuwige schoonheid. De armen van het beeld zijn verloren gegaan. Waarschijnlijk had het beeld in de linkerhand een appel vast en in de rechterhand helemaal niets. Men veronderstelt dat de linkerarm met de appel in de hand op een pilaar steunde en de rechterarm en hand zich ter hoogte van het bekken bevonden om de afgezakte peplos vast te houden.